Tylko dla odważnych
W środę w Kościele Katolickim rozpoczął się Wielki Post. Na ten czas mamy propozycję dla odważnych.
Jeśli wierzysz w Boga i pragniesz zrozumieć dlaczego Bóg pragnie, byśmy żyli w czystości, spróbuj razem z nami przez te 40 dni modlić się fragmentami Pisma Świętego oraz rozważyć słowa o. Raniero Cantalamessy, opracowane przez jedną z animatorek wspólnoty Kairos z Gdańska. Co tydzień będzie się pojawiać kolejna część i tak przez 4 kolejne tygodnie. Zapraszam :)
Część pierwsza (dostępna również w formie pliku PDF):
PRZYOBLECZMY SIĘ W ZBROJĘ ŚWIATŁA
Chrześcijańska czystość
"Odrzućmy uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień (...)" (Rz, 13,12-13a)
To, co w powyższym fragmencie Apostoł nazywa "uczynkami ciemności", jest tym samym, co gdzie indziej definiuje jako "pragnienia lub uczynki ciała"; a to, co nazywa "zbroją światła", gdzie indziej określa jako "dzieła Ducha" lub "owoce Ducha".
Chodzi o trzecią podstawową relację, jaką Duch pragnie w nas uzdrowić, po relacji do Boga i do bliźniego: to relacja do nas samych. Święty Paweł ustala ścisły związek między czystością i świętością oraz między czystością i Duchem Św. (1Tes 4, 3-8)
Podejmijmy zatem tę ostatnią "zachętę" płynąca ze Słowa Bożego, zgłębiając ów owoc Ducha, jakim jest czystość.
4.1 Chrześcijańskie motywacje czystości
Mamy dwa kluczowe terminy potrzebne do tego, aby zrozumieć rzeczywistość, o której chcemy teraz mówić: jeden pozytywny (enkrateia - gr. opanowanie), a drugi negatywny(porneia - gr.nieczystość-ten sam termin, od którego pochodzi słowo "pornografia"). Jedno będące owocem Ducha i drugie, które jest uczynkiem ciała. Pierwsze jest cnotą, drugie-wadą. Pierwsza postawa polega na panowaniu nad sobą i nad własnym ciałem, druga zaś na zadysponowaniu seksualnością dla własnej przyjemności, dla korzyści praktycznych i różnych od celów, dla których została ona stworzona.
Św. Paweł rozwiązłości seksualnej przeciwstawia, w sposób niezwykle znaczący, "przyobleczenie się w Pana Jezusa Chrystusa".
W liście do Koryntian, w odpowiedzi na cytowaną zasadę "wszystko mi wolno", aby usprawiedliwić także grzechy nieczystości, Apostoł zawiera całkowicie nową motywację, wypływającą z misterium Chrystusa. Nie jest rzeczą dozwoloną, oddawanie się nieczystości, nie jest dozwolone sprzedawanie się lub rozporządzanie sobą dla własnej przyjemności z tego prostego powodu, że my nie należymy już do siebie, nie jesteśmy naszą własnością, lecz przynależymy do Chrystusa.
Motywacja pogańska, w pewnym sensie, zostaje odwrócona; najwyższą wartością, której należy strzec, nie jest już panowanie nad sobą, ale "niepanowanie nad sobą". "Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana" (1Kor 6,13): ostatecznym uzasadnieniem czystości jest więc to, że "Jezus jest Panem!" innymi słowy, chrześcijańska czystość polega nie tyle na zapewnieniu panowania umysłu nad instynktami, ile na zapewnieniu panowania Chrystusa nad całą osobą, nad umysłem i instynktami. Rzeczą najważniejszą nie jest to, abym panował nad sobą, lecz aby Jezus panował nade mną.
Oczywiście trzeba dążyć do panowania nad sobą, ale tylko po to, aby następnie oddać je Chrystusowi. Ta chrystologiczna motywacja czystości staje się jeszcze bardziej nagląca przez to, że św. Paweł mówi w tym samym tekście, iż my nie należymy "do" Chrystusa jedynie w sposób ogólny, jako Jego własność czy Jego rzecz, jesteśmy bowiem samym ciałem Chrystusa, Jego członkami! Sprawia to, że cała rzecz staje się o wiele bardziej delikatna, gdyż popełniając nieczystość, prostytuuję ciałem Chrystusa.
Do tej motywacji chrystologicznej dołącza się natychmiast motywacja pneumatologiczna, tzn. odnosząca się do Ducha Świętego: "Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest?" (1Kor 6,19)
Nadużycie własnego ciała jest więc profanacją świątyni Bożej. Popełnianie nieczystości jest "zasmucaniem Bożego Ducha Świętego".
Apostoł wymienia też motywację eschatologiczną. Nasze ciało jest przeznaczone do zmartwychwstania; do uczestnictwa w szczęśliwości i chwale duszy. Chrześcijańska czystość nie opiera się na pgardzie dla ciała, ale przeciwnie, na wielkim szacunku względem jego godności.
Św. Paweł kończy swoją katechezę o czystości gorącą zachętą: "Chwalcie więc Boga w waszym ciele!" (1Kor 6,20)
Ciało ludzkie jest więc dla chwały Bożej i wyraża tę chwałę, kiedy osoba ludzka przeżywa własną seksualność i całą swoją cielesność w miłosnym posłuszeństwie woli Bożej, a to oznacza posłuszeństwo względem sensu ludzkiej seksualności, względem jej wewnętrznej i pierwotnej natury, którą nie jest sprzedawanie się, ale darowanie. Takie oddawanie chwały Bogu poprzez własne ciało nie oznacza wyrzeczenia się aktywnego życia seksualnego. Owo uwielbienie Boga wyraża się na dwa sposoby i poprzez dwa różne charyzmaty: poprzez małżeństwo albo poprzez dziewictwo.
KOMENTARZ:
Bóg powołał nas do świętości. Dał każdemu z nas ciało, duszę, umysł, abyśmy posługiwali się tym i dążyli do zbawienia.. Niesamowite jest dla mnie to, że jestem ciałem Jezusa. I zadaję sobie pytanie, czy zawsze o tym pamiętam, że grzesząc ranię ciało Jezusa.. Że grzesząc ranię inne członki tego ciała, czyli też Ciebie.
Jezus jest moim Panem! Ale w chwilach pokusy tak często o tym zapominam i chcę sobie sama dać radę w mojej walce..
Bóg wszystko, co stworzył, stworzył piękne i dobre.
Rozważmy w tym najbliższym czasie nasz stosunek do własnego ciała, czy zdajemy sobie sprawę, że jest ono świątynią Ducha Świętego?
Jezu. Proszę Cię o łaskę dobrego patrzenia na samą siebie. Proszę Cię o łaskę powierzania się Tobie całkowicie. Proszę Cię o Twoje panowanie nad całą moją osobą.
Fragmenty do rozważania:
Dzień I Rz 13, 12-13
Dzień II Rz 13, 14
Dzień III 1Tes 4, 3-6
Dzień IV 1Tes 4, 7-8
Dzień V 1Kor 6, 12-13
Dzień VI 1Kor 6, 15
Dzień VII 1Kor 6, 18-20
W środę w Kościele Katolickim rozpoczął się Wielki Post. Na ten czas mamy propozycję dla odważnych.
Jeśli wierzysz w Boga i pragniesz zrozumieć dlaczego Bóg pragnie, byśmy żyli w czystości, spróbuj razem z nami przez te 40 dni modlić się fragmentami Pisma Świętego oraz rozważyć słowa o. Raniero Cantalamessy, opracowane przez jedną z animatorek wspólnoty Kairos z Gdańska. Co tydzień będzie się pojawiać kolejna część i tak przez 4 kolejne tygodnie. Zapraszam :)
Część pierwsza (dostępna również w formie pliku PDF):
PRZYOBLECZMY SIĘ W ZBROJĘ ŚWIATŁA
Chrześcijańska czystość
"Odrzućmy uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień (...)" (Rz, 13,12-13a)
To, co w powyższym fragmencie Apostoł nazywa "uczynkami ciemności", jest tym samym, co gdzie indziej definiuje jako "pragnienia lub uczynki ciała"; a to, co nazywa "zbroją światła", gdzie indziej określa jako "dzieła Ducha" lub "owoce Ducha".
Chodzi o trzecią podstawową relację, jaką Duch pragnie w nas uzdrowić, po relacji do Boga i do bliźniego: to relacja do nas samych. Święty Paweł ustala ścisły związek między czystością i świętością oraz między czystością i Duchem Św. (1Tes 4, 3-8)
Podejmijmy zatem tę ostatnią "zachętę" płynąca ze Słowa Bożego, zgłębiając ów owoc Ducha, jakim jest czystość.
4.1 Chrześcijańskie motywacje czystości
Mamy dwa kluczowe terminy potrzebne do tego, aby zrozumieć rzeczywistość, o której chcemy teraz mówić: jeden pozytywny (enkrateia - gr. opanowanie), a drugi negatywny(porneia - gr.nieczystość-ten sam termin, od którego pochodzi słowo "pornografia"). Jedno będące owocem Ducha i drugie, które jest uczynkiem ciała. Pierwsze jest cnotą, drugie-wadą. Pierwsza postawa polega na panowaniu nad sobą i nad własnym ciałem, druga zaś na zadysponowaniu seksualnością dla własnej przyjemności, dla korzyści praktycznych i różnych od celów, dla których została ona stworzona.
Św. Paweł rozwiązłości seksualnej przeciwstawia, w sposób niezwykle znaczący, "przyobleczenie się w Pana Jezusa Chrystusa".
W liście do Koryntian, w odpowiedzi na cytowaną zasadę "wszystko mi wolno", aby usprawiedliwić także grzechy nieczystości, Apostoł zawiera całkowicie nową motywację, wypływającą z misterium Chrystusa. Nie jest rzeczą dozwoloną, oddawanie się nieczystości, nie jest dozwolone sprzedawanie się lub rozporządzanie sobą dla własnej przyjemności z tego prostego powodu, że my nie należymy już do siebie, nie jesteśmy naszą własnością, lecz przynależymy do Chrystusa.
Motywacja pogańska, w pewnym sensie, zostaje odwrócona; najwyższą wartością, której należy strzec, nie jest już panowanie nad sobą, ale "niepanowanie nad sobą". "Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana" (1Kor 6,13): ostatecznym uzasadnieniem czystości jest więc to, że "Jezus jest Panem!" innymi słowy, chrześcijańska czystość polega nie tyle na zapewnieniu panowania umysłu nad instynktami, ile na zapewnieniu panowania Chrystusa nad całą osobą, nad umysłem i instynktami. Rzeczą najważniejszą nie jest to, abym panował nad sobą, lecz aby Jezus panował nade mną.
Oczywiście trzeba dążyć do panowania nad sobą, ale tylko po to, aby następnie oddać je Chrystusowi. Ta chrystologiczna motywacja czystości staje się jeszcze bardziej nagląca przez to, że św. Paweł mówi w tym samym tekście, iż my nie należymy "do" Chrystusa jedynie w sposób ogólny, jako Jego własność czy Jego rzecz, jesteśmy bowiem samym ciałem Chrystusa, Jego członkami! Sprawia to, że cała rzecz staje się o wiele bardziej delikatna, gdyż popełniając nieczystość, prostytuuję ciałem Chrystusa.
Do tej motywacji chrystologicznej dołącza się natychmiast motywacja pneumatologiczna, tzn. odnosząca się do Ducha Świętego: "Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest?" (1Kor 6,19)
Nadużycie własnego ciała jest więc profanacją świątyni Bożej. Popełnianie nieczystości jest "zasmucaniem Bożego Ducha Świętego".
Apostoł wymienia też motywację eschatologiczną. Nasze ciało jest przeznaczone do zmartwychwstania; do uczestnictwa w szczęśliwości i chwale duszy. Chrześcijańska czystość nie opiera się na pgardzie dla ciała, ale przeciwnie, na wielkim szacunku względem jego godności.
Św. Paweł kończy swoją katechezę o czystości gorącą zachętą: "Chwalcie więc Boga w waszym ciele!" (1Kor 6,20)
Ciało ludzkie jest więc dla chwały Bożej i wyraża tę chwałę, kiedy osoba ludzka przeżywa własną seksualność i całą swoją cielesność w miłosnym posłuszeństwie woli Bożej, a to oznacza posłuszeństwo względem sensu ludzkiej seksualności, względem jej wewnętrznej i pierwotnej natury, którą nie jest sprzedawanie się, ale darowanie. Takie oddawanie chwały Bogu poprzez własne ciało nie oznacza wyrzeczenia się aktywnego życia seksualnego. Owo uwielbienie Boga wyraża się na dwa sposoby i poprzez dwa różne charyzmaty: poprzez małżeństwo albo poprzez dziewictwo.
KOMENTARZ:
Bóg powołał nas do świętości. Dał każdemu z nas ciało, duszę, umysł, abyśmy posługiwali się tym i dążyli do zbawienia.. Niesamowite jest dla mnie to, że jestem ciałem Jezusa. I zadaję sobie pytanie, czy zawsze o tym pamiętam, że grzesząc ranię ciało Jezusa.. Że grzesząc ranię inne członki tego ciała, czyli też Ciebie.
Jezus jest moim Panem! Ale w chwilach pokusy tak często o tym zapominam i chcę sobie sama dać radę w mojej walce..
Bóg wszystko, co stworzył, stworzył piękne i dobre.
Rozważmy w tym najbliższym czasie nasz stosunek do własnego ciała, czy zdajemy sobie sprawę, że jest ono świątynią Ducha Świętego?
Jezu. Proszę Cię o łaskę dobrego patrzenia na samą siebie. Proszę Cię o łaskę powierzania się Tobie całkowicie. Proszę Cię o Twoje panowanie nad całą moją osobą.
Fragmenty do rozważania:
Dzień I Rz 13, 12-13
Dzień II Rz 13, 14
Dzień III 1Tes 4, 3-6
Dzień IV 1Tes 4, 7-8
Dzień V 1Kor 6, 12-13
Dzień VI 1Kor 6, 15
Dzień VII 1Kor 6, 18-20
|
|
|
